۱۰ انگل و عامل بیماری زایی که کنترل ذهن میزبان خود را در دست می‌گیرند [قسمت دوم]

انگلا و عوامل مریض کننده موجودات بسیار ترسناکی هستن. سیستم ایمنی بدن، اما، وظیفه داره که در مقابل این موجودات کوچیک و چابک از بدن دفاع کنه.
در واقع واسه همینه که جنسیتا با ترکیب ژنای حیاتی به یه ملغمه ژنتیکی تبدیل می شن که بتونن قوی ترین و نفوذ ناپذیرترین سیستم ایمنی رو در برابر شکلای همیشه در تغییر عوامل مریض کننده تشکیل. این رقابت تسلیحاتی تکاملی همیشه نبردی بین شکارچی و شکار در همه اندازه ها و ترازها بوده تا بشه روشی موثر واسه زنده موندن و تولید مثل کردن بوده.
وقتی که یکی از این دو طرف قدرت بیشتری پیدا می کنه، طرف دیگه هم خود رو با این تغییر وفق داده و یه روش جدید و هوشمندانه واسه گمراه کردن دشمن خود و موفقیت واسه یه مدت کوتاه پیدا می کنه تا اینکه این روش دوباره کارآیی خود رو از دست میده.

این روش در مورد بیماریای گسترده بسیاری مانند طاعون خیارکی در طول تاریخ اتفاق افتاده. این روزا انگلا و عوامل مریض کننده روشای بسیار جالبی رو واسه تولید مثل و/یا رفتن به مرحله بعدی سیکل زندگی خود پیدا کردن، روشی مانند به سرقت بردن کنترل ذهن میزبانان. این حمله کنندگان کوچیک درون بدن، رفتار میزبان نگون بخت خود رو کنترل کرده و اونو به روشی با باهوشی و نامحسوس به انجام رفتارهایی جهت میدن که به ایجاد فرصتی واسه این عوامل مریض کننده به خاطر تولید مثل یا انتشار بیشتر تبدیل می شن.
در ادامه این مطلب می خوایم شما رو با ۱۰ انگل یا عامل مریض کننده که کنترل ذهن و مغز میزبان خود رو بدست می گیرن آشنا کنیم.

۵- هاری

وقتی که آدم به مریضی فکر میکنه که کنترل ذهن آدم یا حیوان رو بدست میگیره یا تغییراتی در سبک کاری اون بوجود میاره همه به یاد مریضی هاری می افتن. عامل مریضی هاری یه ویروسه که مغز و ستون فقرات قربونی رو تحت تاثیر قرار میده. اینجوری قبل از این که به احتمال فراوون قربونی خود رو به کام مرگ بکشونه، صدمات زیادی به این دو بخش مهم بدن اون وارد می کنه.
ویروس هاری در درون بزاق آدما و حیوانات آلوده شده هست و از راه گاز گرفتن از آدم یا حیوونی به آدم یا حیوونی دیگه منتقل می شه.
انسانایی که به وسیله دیگه آدما یا حیوانات منتقل کننده ویروس گاز گرفته می شن تغییرات رفتاری عجیب و عجیبی رو تجربه می کنن که به ویروس فرصت افزایش و تولید مثل میده.

ارگانیسمایی که ویروس هاری رو در بدن خود دارن بسیار تهاجمی، خشن و عصبانی می شن و پستاندارانی که دچار این مریضی شن عطشی ترسناک و سیر نشدنی واسه گاز گرفتن بقیه دارن. انسانایی که به مریضی هاری گرفتار می شن علاوه بر هذیون گویی و توهم ممکنه در اول دچار شدن نشونه هایی مثل آنفلوانزا از خود نشون بدن. اما کم کم با قدرت گرفتن مریضی، ویروس به آخر توان خود رسیده که در بیشتر موارد مرگباره، طوری که می گن در تاریخ آمریکا تنها ۱۰ مورد در مرحله زیاد مریضی هاری بوده و زنده مونده ان. عجیب ترین موضوع در مورد مریضی هاری اینه که باعث حس ترس از آب در قربونی می شه.
با در نظر گرفتن اینکه ویروس هاری در بزاق دهن قربونی هست این موضوع به طور کاملً عقلانی بنظر می رسه چون قربونی که از آب هول و ترس داره دیگه دهن خود که پر از ویروس هاریه رو نخواد شست و اینجوری امکان انتقال و تولید مثل ویروسا بیشتر می شه.

۴- آمیب مغز خوار

«نگلیریا فاولری» (Naegleria fowleri) یا آمیب مغز خوار، موجود زنده ای بسیار خطرناکه که در واقع یه جور آمیب یدونه یاخته ایه که به محض ورود به بدن میزبان خود به سمت مغز اون رفته و به اون حمله می کنه.

آمیب مغز خوار از باکتریا تعذیه می کنه.

ترسناک تر این که این آمیب در آب زندگی کرده و می تونه از راه بینی خود رو به مغز برسونه، جایی که صدمات جبران ناپذیری وارد کرده و بیشترً به مرگ قربونی می رسه. خوردن آب در رودخانه ای کثیف یا قرار گرفتن در برابر آبای آلوده دور و بر محل زندگی تون می تونه باعث شه که به این انگل ترسناک گرفتار شید. علائم مربوط به آلوده شدن به این هیولا بین ۱ تا ۹ روز پس از ورود به بدن شروع می شه که معمولاً در روز پنجم آلودگی اتفاق میفته و می تونه شامل سر درد، حالت تهوع، استفراغ و نشونه ای اصلی آنفلوانزا باشه. اما کم کم می تونه به نبود توجه و تمرکز به دور و بر، سرگیجه، توهم، از دست دادن تعادل و در آخر مرگ منتهی شه.

۳- مالاریا

یکی از ترسناک ترین و بیرحم ترین بیماریای تموم طول تاریخ، مالاریا و عامل اون، پشه مالاریا هستش که سیکل زندگی بسیار عجیبی داره.

این مریضی بیشترً از راه نیش پشها منتقل می شه.

وقتی که پشه ماده، فردی که حامل انگل مالاریا هستش رو نیش می زنه، این انگل وارد بدن پشه شده و وقتی پشه شخص دیگری رو نیش می زنه این انگل به بدن فرد منتقل می شه و اینجوری انگل مالاریا به سرعت منتشر می شه.
در کل ۵ نوع انگل مالاریا (پلاسمودیوم) هست که گونه های «پلاسمودیوم فالچیپاروم» و «پلاسمودیوم ویواکس» نصف سیکل زندگی خود رو در درون بدن آدم و نیمی دیگه در بدن پشه طی می کنن، به خاطر همین انتقال به بدن پشه و آدم واسه زنده موندن این انگل بسیار حیاتیه.

اما جایی که این روند باحال می شه اشتیاق و ولعیه که انگل مالاریا می تونه در ارگانیزم میزبان خود ایجاد کنه.
انگل مالاریا واسه تکمیل سیکل زندگی خود شدیدا به قند و شیرینی وابسته که بخش بزرگ رژیم غذایی پشها رو شکل میده، واسه همینه که در واقع پشها واسه تامین قند لازم خود بدن شما رو نیش میزنن. تحقیقات نشون میده که انگل مالاریا هم واسه زنده موندن در بدن پشه و آدم به قند نیاز داره.
به غیر از خون آدم، پشها به شهد شیرین گیاهان و دیگه گیاهان شیرینی که در طبیعت وجود دارن وابسته هستن. انگل بالغ مالاریا نه فقط پشها رو شدیدا نسبت به شیرینی جات گرسنه و حریص می کنه بلکه در دوره ای که انگل هنوز در مرحله تخمی قرار داره هم می تونه باعث ایجاد حسی مشابه در پشها شه.

درزمان دوره ای که انگل باید در درون بدن پشه بمونه، پشه شدیدا به بوی شهد گیاهان حساس شده و واسه رسیدن به اون دست به هر کاری میزنه و واسه همینه که انگل مالاریا در بدن پشه باقی مونده و زنده می مونه. وقتی که زمان انتقال انگل به بدن آدم فرا می رسه، پشها ولعی شدید واسه مکیدن خون آدم پیدا می کنن و اینجوری به مالاریا کمک می کنن که ادامه سیکل زندگی خود رو در بدن آدم طی کنه.
اما این همه ماجرا نیس چون انگل مالاریا در بدن آدم هم به سرعت مقادیر خیلی از قند و هورمونای موجود در خون رو به خود اختصاص میده که به کاهش قند خون و البته کم خونی و ضعف ویتامینی قربونی منجر می شه.
و حدس بزنین که این کاهش قند خون و ضعف ویتامینی چی رو در ادامه باعث می شه؟ بله درست حدس زده این: اشتیاق و ولع به مصرف شیرینی. اینجوری مالاریا در بدن آدم هم زنده مونده و به مرحله بلوغی که واسه ورود دوباره به بدن پشه لازمه دست پیدا می کنه و این سیکل ناتموم بازم ادامه پیدا می کنه.

۲- کلوروویروس ای تی سی ایشون-۱

ویروس کوچیک اما خطرناک «کلوروویروس ای تی سی ایشون-» (Chlorovirus ATCV-1) از دیر باز به عنوان دلیلی واسه تغییر الگوی رفتاری موشا شناخته شده که باعث صدمات شناختی شدیدی در اونا می شه اما بعدا مشخص شد که آدما رو هم تحت تاثیر خود قرار میده. این ویروس طی روند بسیار طولانی و پیچیده ای تغییراتی شیمیایی رو در بدن میزبان بوجود میاره که تغییرات رفتاری میزبان رو به دنبال داره که اگه بخوایم به طور خلاصه مثالی از این تغییرات ارائه بدیم باید بگیم که میزبان رو خنگ میکنه. بله این ویروس، ویروس احمق کننده س.

کلوروویروس ای تی سی ایشون-۱ به مقدار زیادی تواناییای شناختی میزبان انسانی خود رو کم می کنه و اگه این موضوع به اندازه کافی شما رو نمی ترسوند باید بدونین که این ویروس می تونه تا چند سال در بدن شما زندگی کنه.
علاوه بر این، براساس تحقیقاتی که در آمریکا روی این ویروس انجام شده، مشخص شد که ۴۴ درصد از افراد مورد آزمایش، این ویروس رو در بدن خود داشتن. این ویروس که معمولا در بدن خزه دریایی زیست می کنه علاقه خاصی به حضور در گلوی آدما داره و از همین روش هم آدما رو خنگ می کنه.

۱- آنفلوانزا

علم هر روزه چیزای جدیدی رو در مورد رفتار آدما کشف می کنه و در دنیایی که واسه بیماریای زیادی واکسن هست، چگونگی عکس العمل آدم به این واکسنا هم بسیار بحث برانگیز بوده.
براساس تحقیقات انجام شده، واکسن آنفلوانزا باعث می شه که آدما اجتماعی تر باشن یا یعنی این که واکسن آنفلوانزا باعث می شه که آدما تمایل بیشتری واسه تعامل با دور و بریا خود داشته باشن. علاوه بر این تحقیقات نشون داده که آنفلوانزا از راه شبکه های اجتماعی ما منتشر شده و با در نظر گرفتن شبکه اجتماعی که شما در برابر اون قرار دارین می تونه فرق داشته باشه.

کسی که شما با اون تعامل دارین می تونه نقشی تعیین کننده در گرفتار شدن یا نشدن به یکی از مرگبارترین بیماریای تاریخ داشته باشه. اما علاوه بر واکسن، خود ویروس آنفلوانزا هم با سبکی با باهوشی ذهن میزبان خود رو در کنترل میگیره. آنفلوانزا خود باعث می شه که افراد تمایل بیشتری به تعاملات اجتماعی داشته باشن که به طور کاملً هم منطقیه چون شخصی با تعامل اجتماعی بالا بهترین وسیله واسه انتشار بیماریه. هر چند هنوز جزییات کارکرد اون مشخص نشده اما میدونیم که افراد گرفتار به آنفلوانزا تمایل خیلی بیشتری واسه رابطه برقرار کردن با بقیه دارن و ویروس از همین اسلاح واسه انتشار بیشتر خود استفاده می کنه.