موبایل، اینترنت و شبکه‌های اجتماعی حجم بزرگی از زندگی روزمره مردم رو به خود اختصاص داده‌ان و دسترسی نامحدود کاربران به این امکانات و سرگرمی‌ها موجب بروز مشکلاتی شده که شاید هیچوقت تصورش رو هم نمی‌کردیم.
خیلی دور نیس وقتی که اینترنت فقط از راه دایل‌آپ در دسترس بود و به دلیل سرعت بسیار پایین و نبودن کامپیوتر در همه خونه ها، خونواده‌ها از گفت‌وگو در کنار هم لذت برده و مشغله‌های فکری‌شون به زندگی خود و در آخر دور و بریا نزدیکشان محدود می‌شد.
اون روزا مردم واسه باخبر شدن از وضعیت زندگی همدیگه باید با هم تماس می‌گرفتن یا به خونه همدیگه می‌رفتن و همیشه موضوعات داغ و زیادی واسه حرف زدن وجود داشت. اما این روزا، اینترنتی که قرار بود آسایش زندگی‌مون رو بیشتر کرده و سطح شعور، فهم و فرهنگ ما رو پیشرفت دهد، به وسیله‌ای واسه قانون شکنی‌های زیاد مثل هتک‌احترام، فحاشی، تخلیه هیجانات منفی، جبران پستی‌ها، افشای حسادت داخلی، نمایش خشم فروخورده و حتی اعتراض به قوانین جامعه تبدیل شده.
این روزا، با وجود اپ‌های پیام‌رسان و شبکه‌های اجتماعی و لایو استوری‌ها و امکان به نمایش گذاشتن عکس‌ها، فیلم‌ها و نوشته‌هایی که پس از مدت زمان معینی از بین می‌روند، مردم همه فعالیت‌های زندگی کاری یا شخصی خود رو به معرض نمایش می ذارن. شاید به نفس این موضوع ایرادی وارد نباشه اما وقتی به ابزاری واسه گسترش دروغ یا نمایش بی ارزشی تبدیل میشه، زنگ خطری واسه جامعه، خونواده و در آخر واسه خود فرد بشمار میره.
وقتی کاربران تصور کنن که می‌تونن بدون هیچ پیگرد قانونی به دروغ‌پردازی، فحاشی و هتک‌احترام بپردازند، مطمئنا تعداد آدمایی که بر این فعالیت هنجارشکن اصرار دارن، روزبه‌روز افزایش پیدا می کنه.
نتیجه‌اش هم میشه چیزی که حالا در فضای مجازی کشورمون تماشاگر هستیم!
در دنیای مجازی نوشتن کامنتای توهین آمیز و رکیک پای عکسا و پستای افراد جور واجور، داره زیاد می شه و چون فحاشان نگران پیگرد قانونی نیستن، ساعتا این کار رو ادامه میدن.
نکته قابل اشاره اینه که این هنجارشکن‌ها شاید در دنیای واقعی فقط یه نفر باشن، اما در فضای مجازی می‌تونن با شناسه‌های کاربری زیاد و حتی جنسیت‌های جعلی به فعالیتای داغون کننده خود و گسترش خشونت در جامعه ادامه.
ایرادی که در این مورد به دنیای مجازی وارده این میشه که فرد خطاکار عاقبتای منفی یا مثبت فحاشی در این فضا رو نمی‌بیند. بخاطر این بسیار راحت مبادرت به توهین می کنه، تخریب می‌کنه، حرمتها رو زیر پا می‌گذارد و به حریم خصوصی افراد وارد میشه. این افراد خوب می‌دانند که در بیشتر موارد مورد بازخواست قرار نمی‌گیرند.
بخش دردناک ماجرا این‌جاست که به دلیل افزایش تعداد کاربرانی که به مثل این رفتارای دون‌پایه علاقه نشون میدن، این روند عمومیت یافته، تقریبا قبح و زشتی این حرکات از بین رفته و این اول فرد و در درازمدت جامعه رو به سمت خشونت و تندخویی و بزرگ گویی می بره.
شاید بشه اصلی‌ترین دلیل این همه خشونت و بی‌احترامی‌ها رو کاهش قدرت صبر و افزایش بی اعتمادی‌ها دونست. با اینکه کم رنگ شدن اصول الهی، ضعف تربیت و فرهنگ خانوادگی و فاصله گرفتن از ارزشای اخلاقی هم از دیگر علل گسترش فحاشی در جامعه‌ی به‌ظاهر مدرن امروزه.
این وسط، بعضی از شخصیت‌های نمایشی هم از این شرایط بی نظم آخر بهره رو برده و فضای مجازی رو محیط مناسب و مناسبی واسه بیان وجود و به‌نمایش گذاشتن خود می دونن. اون‌ها فهمیده‌ان با رفتارای سخیف و از راه هتاکی خیلی راحت می تونن توجه مثبت یا منفی خیل بزرگی از افراد رو به خود جلب کنن و از این رفتار بیریخت جهت خودنمایی بیشتر از اندازه خود استفاده می‌کنن.
پدیده تندخویی و خشونت که این روزا در جامعه مجازی اتفاق میفته، بزرگ و کوچیک نمی شناسه و بعضیا، تا می تونن دست به این اعمال ناشایست می‌زنند. این در حالی‌است که فحاشی به عنوان یه عمل بد نه فقط از طرف صاحبان ادب و کمال بلکه از طرف فکرا عمومی همیشه مورد سرزنش بوده.
اینکه به چه دلیل این عمل ناشایست تا این حد در جامعه و مخصوصا در فضای مجازی رواج پیدا کرده بر میشه به ناهنجاریای فرهنگی و اجتماعی و شکسته شدن قبح هرزه گویی و هرزه نگاری. به طور کامل مشخصه که این رفتار قانون شکنانه در کلام هر شخص نشون دهنده ولنگاری رفتاری اونه.
اما چیجوری می‌توان از ادامه این روند پیشگیری کرد؟ شاید تنها راهش این باشه که مردم بیاموزند که بین فضای مجازی و فضای حقیقی خیلی فرقی وجود نداره و عملی که در فضای واقعی جرمه، در فضای مجازی هم جرمه. نباید فکر کنیم کسی که حق نداره در فضای واقعی توهین کنه یا با آبروی افراد بازی کنه، می‌تونه در فضای مجازی همه این جرایم رو بکنه و مورد بازخواست هم قرار نگیره!
هم اینکه لازمه آموزش‌های لازم در مورد فرو بردن خشم از راه های جور واجور به‌خاص رسانه ملی به مردم آموزش داده شه.
لازمه در این رابطه فرهنگ سازی صورت بگیره و فرهنگ درست به کار گیری این فضا و اجرایی کردن اون به کاربران آموخته شه.
شاید این کارا، صرف‌نظر از محدودیت‌های قانونی و تعیین جرایم، تنها روش‌هایی باشن که کاربر رو متوجه این مهم می کنن که چیجوری از فضای مجازی استفاده کنه.
هم اینکه بهش یادآور شه که هیچوقت مجاز به شکستن حریم و احترام بقیه در این فضا نیس.
نظر شما در این رابطه چیه؟ شمام از دیدن این هتک‌احترام‌ها و فحاشی‌ها در دنیای مجازی ناخرسند هستین؟ اگه این طوره، از شما درخواست می کنیم تا نظرات و راه‌حل‌های احتمالی خود واسه کاهش این رفتارای هنجارشکنانه رو در قسمت نظرات با ما در میان بذارین.