تو یه روستای دورافتاده در کوهستانای شمالی کشور آلبانی، زنائی زندگی می کنن که ظاهر و کاراشون مردونه س.
زنان این سرزمین، موهای خود راکوتاه کرده، شلوارهای گشاد مردونه می پوشند و نام مردونه واسه خود بر انتخاب می کنن. این زنان در جوار مردان سیگار کشیده و به کارای سخت مثل چوپانی و رانندگی کامیون مشغول هستن.
البته باید بدونین که هیچ کدوم از اونا دو جنسیتی و ترانس نیستن؛ بلکه این زنان، خودشون زندگی در ظاهر مردونه رو انتخاب کردن تا از زیر فشار حکومت مردسالارانه فرار کنن! به این زنان «باکرهای قسم‌خورده» یا «بورنِشا» لقب دادن.
باید بدونین که این انتخاب هزینه های زیادی هم به دنبال داره.
زنائی که این روش رو بر انتخاب می کنن، باید تا آخر عمر خود باکره مونده و هیچوقت ازدواج نکنن. اما نکته خیلی مهم در مورد اونا اینه که هیچ‌کدوم تا حالا از انتخاب خود پشیمون نشده ان.
زنانِ ساکن در این روستای دورافتاده در کشور آلبانی، حقوق شهروندی بسیار محدود و کمی دارن. اونا اصلا اجازه رای دادن ندارن، مشاغلی که حق انتخاب دارن، بسیار محدوده و نمی تونن خونه یا زمین خرید و فروش کنن.
هم اینکه ارثیه هم به این زنان تعلق نمی گیره. اونا حق مالکیت خونه، زمین، کسب‌وکار یا کسب درآمد، سیگار کشیدن، بستن ساعت مچی به دست و حتی حق قسم خوردن با صدای بلند رو ندارن.
این محدودیتای محلی و رسوم اجتماعی که Kanun نام دارن، دهن به دهن چرخیده و از ۵ قرن پیش تا حالا در این روستای کوهستانی در شمال آلبانی مرسومه و کسی اجازه سرپیچی از اونا رو نداره. مردم محلی شدیدا به این قوانین معتقد هستن و فرهنگ و فعالیتای این داهات براساس همین قوانین تعریف شده.
براساس «قانون»، زنان جزو دارایی مردان بشمار می رن. قرار ازدواج زنان در همون زمان تولد یا سالای اولیه زندگی گذاشته می شه و زن در آینده هیچ حق انتخاب دیگری نداره. زنی که مشمول حق ازدواج می شه، از خونه بابایی خارج شده و به خونه همسرش برده می شه.
نگهداری از همسر و فرزندان تنها وظایف زنان این روستاست.
اما جالبه بدونین که گروه «باکره‌های آلبانی»، برخلاف تصور واسه مقابله در مقابل این ظلم و ستم شکل نگرفت و این فرقه هم به زور اجتماع ظاهر شد.
به رسم مردم داهات، اگه بزرگ خاندان یه خونواده فوت کنه و هیچ وارث مردی نداشته باشه، تنها دختر باکره خونواده باید نقش بزرگ و تصمیم گیرنده اصلی خونواده رو اجرا کنه.
زن باکره باید در مقابل ۱۲ ریش سفید داهات یا قبیله قسم یاد کرده رسما دوری از ازدواج خود رو اعلام کنه.
از اون ساعت به بعد، این زن به یه مرد تبدیل می شه.
اون می تونه شلوار بپوشد، صاحب خونه شه و مشاغل موردعلاقه خود رو انتخاب کنه.
اما این رسم بعدا دچار تغییراتی شد و زنان واسه دلایل دیگری این قسم رو یاد می کردن. بعضی از اونا بدون اجازه خونواده و همسر تعیین شده‌ی خود قسم یاد می کردن که هیچوقت ازدواج نکنن. یه سریای دیگه واسه حفظ استقلال خود به این گروه ملحق می شدن. این در حالیه که هیچ کدوم از این زنان هیچوقت در تموم طول زندگی خود، لذت زن بودن، مادر شدن و آسایش رو نمی چشن و مجبور هستن همیشه کارای مردونه انجام داده و لباسای مردونه بپوشن.
«لیندا گوسیا»، استاد تحقیقات جنسیت‌شناسی در دانشگاه پریستینا در کوزوو در این رابطه گفته: «این زنان با چشم‌پوشی کردن از زن بودن و مادر شدن خود تلاش دارن تا در مقابل حکومت مردسالار وایس تاده و از ابتدایی ترین حقوق انسانی خود بهره مند شن.
در ده های گذشته، آلبانی پیشرفتای زیادی در مورد آزادی زنان و افزایش حقوق اونا انجام شده.
اما بازم در بعضی از روستاهای شمالی کشور، رسوم دست و پاگیر و غیرانسانی بازم عادی هستن.
در زیر می تونین عکسایی از زنان تشویق‌برانگیزی که مرد بودن رو به زیر بار ظلم رفتن ترجیح دادن، ببینین.
این عکسا به وسیله «جیل پیترز»، عکاس آمریکایی، گرفته شده.
می گن الان کمتر از یکصد تن از این زنان در این داهات هستن و مدرنیته کم کم در حال نفوذ به این مناطق عقب افتاده و دوردسته.