عنوان کامل پایان نامه کارشناسی ارشد : مطالعه آثار مثلی یا قیمی بودن اموال در حقوق ایران
تکه ای از متن پایان نامه :
نیست که منفعت وجود خارجی ندارد بلکه منافع دو گونهاند: بعضی قابل دیدن و لمسو حس هستند: مثل میوه درخت و بعضی دیگر، خود مستقلا قابل دیدن و نیستند: مثل سکونت خانه یا سواری اتومبیل. خود اعیان نیز بر سه دسته اند: عین معین، عین کلی، کلی درمعین.
عین گاهی جزئی و مشخص می باشد و در عالم خارج معین و قابل اشاره و حدو حدود و ابعاد آنکاملاً واضح و معلوم می باشد و صدق بر کثیر ندارد، مانند این میز، یا این مقاله (اشاره به شیئی معین). عین معین را عین شخصی یا عین خارجی نیز مینامند. گاهی عین کلی می باشد و قابل صدق بر مصادیق متعددی می باشد که یا وجود فعلی ندارند یا اگر دارند برای ما مشخص نیست مانند کتابی که هنوز چاپ نشده می باشد (صفایی،1384). عین کلی فی الذمه مالی می باشد که اوصاف و جنسو مقدار آن تعیین میشودو در عالم خارج صادق بر افراد زیادی باشد و یا بعبارتی بر چیزی نامعیناز مجموعهایی واحد ودارای اجزائ متعدد اطلاق میگردد.
در برابر اعیان، منافع قرار دارند. منفعت نیز از مصادیق مال می باشد و ثمره ایی می باشد که بتدریج از عین اموال بدست میآید به طوری که از عین به نحو محسوسی نمیکاهد، به عبارتی منفعت به مالی اطلاق میگردد که برخلاف اعیان که وجود مستقل دارند دارای وجودی وابسته به اعیان هستند، برای مثال قابلیت فعلی سکونت در یک خانه یا قابلیت ثمر دهی یک حیوان منفعت نامیده میگردد. پس منفعت وجودی مستقل ندارد هرچند که قابلیت آن را دارد که از موجودیتی وابسته به موجودی مستقل تبدیل گردد که در این صورت از مصادیق اعیان محسوب میگردد. بایستی گفت تا زمانی که این منافع وابسته به عین باشند، منافع هستند، اما به محض اینکه جدا شدند خود عین میشوند. لذا میوه درخت تا زمانی کهتشخیص نوع مال منقول و غیرمنقول در حقوق ما دارای اهمیت فراوان می باشد و آثار زیادی دارد که به مهمترینآنهابه صورت اختصار اشاره میگردد:
1- برای رسیدگی به دعاوی راجع به غیرمنقول، دادگاهی صالح می باشد که مال غیرمنقول در حوزه آن واقع می باشد (ماده 12 ق.آ.د.م) در سایر دعاوی اصولاً دعوا بایستی در دادگاه محل اقامت خوانده اقامه گردد (ماده 11 ق.آ.د.م).
2- حق ارتفاق مخصوص اموال غیرمنقولاست (ماده 93 و به بعدق. م).
3-بهره گیری از حق شفعه اختصاص به اموال غیرمنقولدارد (ماده 808 ق.م).
4- خارجیان نمیتوانند در ایران آزادانه اموال غیرمنقول را مالک شوندو به موجب معاهدهها اجازه دارند فقط برای سکونت یا شغل و صنعت خود اموال غیرمنقول تحصیل و تملک کنند. درحالیکه برای اموال منقول چنین محدودیتی وجود ندارد.